“My dazvolili sabie kryšku źmianić praviły hulni dziela samoj hulni j skłaści nia dva śpisy pa 10 asobaú, a adzin na 20 asobaú. My kiravalisia nastupnymi pryncypami: z adnaho boku, my nie mahli abminuć proźviščaú “chrestamatyjnych” nacyjanalistaú (Łastoúski, Losik dy inš.); z druhoha boku, vam hetyja proźviščy dobra znajomyja i naúrad maje sens soty — tysiačny raz pisać pra hetych ludziej (zrešty, možna j napisać, kali vy majecie štości novieńkaje — faktalahičnaje abo kanceptualnaje), a značna cikaviej było b źviarnucca da asobaú mienš viedamych — ci niezasłužana zabytych dziejačaú, ci “pracoúnych vałoú” biełaruščyny, tych šarahovych žaúnieraú, dziakujučy jakim pravadyry trapili ú encyklapedyi.

My paličyli vydatnymi nacyjanalistami tolki tych ludziej, jakija nie atrymali nacyjanalistyčnaha vychavańnia, jakija — nakolki nam viadoma, nacyjanalisty “z paklikańnia”, ich biełaruskaść — “nieviadoma adkul”. Tamu siudy nia trapili “vydatnyja biełarusy”— ludzi, jakija nia jość na našu dumku nacyjanalistami, abo tyja, chto praciahvaje tradycyju, idzie śledam, ale nie źjaúlajecca “pieršaadkryvalnikam” Biełarusi najpierš dla siabie samoha.

Vydatny nacyjanalist — heta najpierš stychijny nacyjanalist, i hetym jon adroźnivajecca ad vydatnaha biełarusa. Spadziajemsia, pryjdzie čas, kali nacyjanalistaú nia stanie, bo nia budzie asymilacyi — hleby dla “úźniknieńnia” stychijnych nacyjanalistaú”.