Трое мудрацоў
(Trzej Królowie)
Леху Дымарскаму
Прыйдуць, напэўна, пасля Новага году.
Як звычайна, вельмі рана.
Кляшчамі званка за голаў вырваны з ложка,
ашаломлены, як немаўля,
ты адчыніш ім дзверы. Блісне
зорка пасведчання.
Трое. У адным з іх пазнаеш
з бессэнсоўным здзіўленнем (які гэты свет
цесны) свайго аднакласніка.
З таго часу папраўдзе зусім не змяніўся,
адно адпусціў вусы
і, можа, крыху патаўсцеў.
Зойдуць. Блісне золата іх гадзіннікаў (які
гэты свет шэры), дым іх цыгарэтаў
запоўніць пакой пахам кадзіла.
Для камплекту бракуе міры – падумаеш паўсвядома,
пяткай штурхаючы пад тахту кніжку, якой не павінны знайсці, –
што гэта, уласна, такое – міра,
трэба калі-небудзь урэшце
даведацца. Вы
пойдзеце з намі. Ты пойдзеш
з імі. Які гэты снег белы.
Які гэты фіят чорны.
Які гэты свет быў вялікі.
снежань 76
21.12.79: But why?
(21.12.79: But why?)
Сінтыя Камінскі, дзяўчына не з гэтага
свету; з таго, другога, у гэты
трапіла тыдзень таму (адразу ж у першы дзень
атручанне дранікам з мясам, nothing serious); за
дваццаць адзін год жыцця (а яшчэ бачыла нешта
пад назваю “хутка-смачна”, very strange) не высоўвала
кірпатага носа па-за Springfield, Illinois;
sorry, аднойчы была на экскурсіі ў Washington, D.C.;
Сінтыя Камінскі, тырчастыя зубы, нястрыманы смех,
няспыннае здзіўленне:
як тутэйшыя людзі могуць усё гэта вытрымаць?
чаму ніхто не змагаецца з гэтым у газетах?
Тлумачым ёй доўга і ўпарта –
яна ж зноў:
навошта людзі наогул купляюць тыя газеты?
Зноў насілу тлумачым (на шчасце, мы ведаем,
як па-ангельску “некралог” ці “навіны спорту”).
і здаецца, ужо ўсё разумее,
ды раптам:
А чаму тут усе такія злыя і сумныя?
чаму, ідучы па вуліцы, тут ніхто не ўсміхаецца?
праз некалькі ж дзён Christmas!
31.12.79: Ужо хутка
(31.12.79: Już wkrótce)
Ужо хутка вазьмуся за сябе, вазьму
сябе ў рукі, навяду парадак у стале,
абдумаю ўсё да канца, запламбую зубы,
ліквідую прабелы ў адукацыі, пачну рабіць
ранішнюю гімнастыку, у слоўніку
пагляджу пару слоў, значэння якіх ніяк не магу зразумець,
больш шпацыраў з дзецьмі, размераны
лад жыцця, адказваць на лісты, піць малако,
не распыляцца, больш працы над сабой, наогул
быць сабой, быць урэшце толькі
сабой,
але, уласна, як гэта зрабіць, калі
ўжо,
і гэта так даўно, так яўна
я гэта я.
Пераклад з польскай – Марына Казлоўская
