Наша мэта — прааналізаваць структуру, тэматыку ды ідэйны змест тэксту ў кантэксце сусьветнай філасофіі і тагачаснай культурнай сітуацыі на Беларусі, сканцэнтраваўшы ўвагу на тым, як аўтар аналізуе праблему беларускай ідэнтычнасці і які шлях прапануе для яе вырашэння.
Вартасьці слабых, дзівакоў, выключаных і падаўленых пераважаюць, бо тыя, хто пануе ў дамінантнай культуры, скарыстоўваюць іх як інструмэнт, з дапамогай якога іхны статус яшчэ больш умацоўваецца.
Мы часта глядзім на “трэці сьвет” як на далёкія ад нас культуры, якія, ня гледзячы на эксплуатацыю, здолелі захаваць сваю багатую літаратурную спадчыну і цяпер чакаюць, каб яе адкрылі, вытлумачылі й улучылі ва ўніверсітэцкія праграмы ў ангельскім перакладзе.
Крыніцу ідэі мультыкультуральнасьці належыць шукаць у дзьвюх зьявах з найноўшай гісторыі Амэрыкі: „руху грамадзянскіх правоў” 1950-пачатку 1960-х гадоў, а таксама ў студэнцкай контркультуры на мяжы 1960-70-х гадоў.
1. Метадалагічныя ўводзіны. 1.1 Нараталогія і дыскурсіўны аналіз. Перафразуючы знакамітае Борхесава “Гісторый усяго чатыры” (Cuatro son las historias) можна было б сказаць: тлумачэнняў літаратуры ўсяго чатыры. Меней паэтычна, але болей дакладна: нягледзячы на ўсю...
Мэта дадзенага тэкста – узважаная і не селектыўная рэканструкцыя беларускай савецкай філасофіі 1930-х.
Адметная эпістэмічная канфігурацыя беларускай савецкай філасофіі 1950-ых гг. і, адначасна, лагічны каркас яе разважанняў, былі звязаны з абавязковым вяртаннем да здаровага сэнсу “савецкага чалавека”.