(Пры)Думаць Акудовіча: Уладзімір Мацкевіч і Андрэй Кудзіненка
Метадолаг
Уладзімір Мацкевіч:
У кожнага свае хібы і недахопы. Сярод сваіх хібаў я не заўважаю зайздрасці. Мяне ніколі не хвалявала, што хтосці мае больш за мяне, і тое, што мае лепшае, чым у мяне.
Нешта падобнае на зайздрасць прачынаецца ў ва мне разам з вялікай павагай да чалавека, калі я бачу яго выбітныя якасці.
Валянцін Акудовіч мог бы выклікаць маю зайздрасць.
Я б хацеў быць такім мудрым, як Валянцін, але гэта немагчыма, недасяжна для мяне. Магу толькі з захапленнем назіраць, што высновы, да якіх я іду праз высілкі, праз працу, даследванне, Акудовіч робіць імгненна. Ён паглядзеў – і зразумеў. Ды яшчэ сфармулявай думку ідэю так, што і сама фармулёўка выклікакае захапленне.
Вялікі майстра слова можа не толькі сваю мудрасць выкласці, але і са словаў іншых робіць выбітныя тэксты, як рэдактар, як настаўнік.
Акудовіч выхаваў шмат майстроў слова.
Яшчэ Валянціну ўласціва атрымоўваць асалоду ад простых рэчаў, ад вандровак, ад кавалачка сала з чорным хлебам, ад сяброўства і добрых размоваў.
А я? Ці зайздрошчу я мудрасці і таленту Акудовіча? Яго здольнасці проста жыць і мець асалоду ад гэтай прастаты.
Не, я ім захапляюся, мне не да зайздрасці.
Але можна пазайздросціць мне самаму.
Я знаёмы з Акудовічам. Ён нават называў мяне некалькі разоў сваім сябрам.
Ці ж гэта не варта зайздрасці?
Жыць у адзін час, у адной прасторы з Акудовічам. Мець магчымасць з ім размаўляць, спрачацца, і часам пачаставацца добрым напоем.
Мне пашанцавала ў жыцці!
Режиссер
Андрей Кудиненко:
Древний античный философ Парменид получал откровение истины при анабасисе (восхождении) на небесные высоты. Современный мне беларусский философ Акудович, автор «Праклена Парменiда», еще в начале своего анабасиса стал мастером спорта СССР по туризму, а ныне взобрался на высоту возраста Сократа.
Вспоминаю одно утро, это было мое первое знакомство с легендарной интеллектуальной «двойкой» (применяю спортивный термин, так близкий любителям гребли на байдарках): спадарами Валентином Акудовичем и Алесем Антипенко на даче Артура Клинова. Вечернее обсуждение нового проекта «pARTisan» трансформировалось сперва в острую дискуссию о беларусском литературном «нобеле», а после и в магический акт. Светало.
«Вунь зорка Венера, – сказал Акудович, махнув в сторону небосклона, – калi не зараз Быкаў, так апасля Алексеевіч атрымае»…
И мы, успокоившись, пошли спать… З гэтай пары я пачаў углядацца ў неба…
Я ратую за индивидуализм, часто бойкотирую коллективные акции. Но сейчас не время бойкота! Я во многом не согласен с Валентином Акудовичем, но сегодня я ставлю подпись за него, поздравляя с 70-летним юбилеем! Присоединяйтесь!
