З ь м е с т
Аляксандар Гатоўскі
Беларускі “эканамічны цуд” 90-х:
уява або рэальнасьць?
„Падчас выбарчай кампаніі 2001 году асноўныя кандыдаты на пасаду прэзыдэнта многа гаварылі пра перагляд дагэтуляшняй эканамічнай палітыкі. Як правіла, пры гэтым мелася на ўвазе адмова ад умяшальніцтва дзяржавы ў гаспадарчую дзейнасьць прадпрыемстваў…“ {далей}
Валерка Булгакаў
Дэмакратычная апазыцыя ў пошуках саюзьніка
„Падчас выбарчай кампаніі 2001 году недзяржаўныя СМІ многа гаварылі пра хаўрус паміж намэнклятурай і дэмакратычнай апазыцыяй, які меўся прывесьці да абраньня прэзыдэнтам Беларусі праэўрапейска настроенага палітыка…“ {далей}
Грамадзянін Крынак:
з Сакратам Яновiчам гутарыць Сямён Букчын
„З Сакратам мы знаёмыя, відаць, ужо больш за 25 год. Наведаў ён калісьці маю менскую кватэру, а я пасядзеў за чаркай у яго ў Беластоку…“ {далей}
Марыюс Івацкявічус
Ці тужаць літоўцы па камунізьме
„Я якраз пераскочыў з адной эпохі ў другую. Зусім не для таго, каб напісаць тэкст пра настальгію па савецкіх часах. Я пасварыўся з жанчынай і з яе шыкоўных апартаментаў у прыгарадзе Вільні перанёсся ў сваю кватэру ў Каралінках…“ {далей}
Кшыштаф Чыжэўскі
Томас Вэнцлава — чалавек зь іншага боку
„“Дуброўнік? Прага? Кракаў? Можа, Сэйны”,— пытаўся ўголас сам у сябе былы дысыдэнт, эмігрант і бадзяга, намагаючыся на мапе сваіх духовых вандраваньняў вызначыць месца жыцьцёвага гнездаваньня…“ {далей}
Даніла Жукоўскі
Чырвоныя зь зялёным i чырвоныя зь белым. Агляд літаратурных часопісаў 2001 году.
„Мне даводзілася чытаць у “Полымі” агляды літаратурных часопісаў, і я дагэтуль дзіўлюся з іхніх аўтараў. Яны пяшчотна парадкавалі пісьменнікаў, драматургаў і паэтаў у шэрагі і калоны адпаведна з векам і родам дзейнасці…“ {далей}
Сяргей Дубавец
Чалавек тугі. Вытлумачэньне Янкі Лучыны.
„Няма тугі па прамінулым XX стагодзьдзі. Бо ўсё лепшае, што за гэты час рабілася ў беларушчыне, само было прадыктаванае тугою па стагодзьдзі дзевятнаццатым. Маю на ўвазе сам дух культуры і культурны кантэкст…“ {далей}
Лявон Юрэвіч
Пераклады эміграцыі
„Пераклад як літаратурны жанр вылучае сярод іншых пэўная безабароннасьць, асабліва ва ўмовах таталітарнай краіны. Бо забараніць грамадзянам думаць і пісаць у роднай мове сваё, патаемнае, вольнае, як мы пераканаліся на лёсе беларускае літаратуры, немагчыма. Зусім іншае — адлучыць ад сусьветнай культуры празь ненавучаньне замежным мовам, праз старанны адбор дазволенага да перакладу дазволенымі перакладчыкамі…“ {далей}
Рэцэнзіі. Палеміка
Леанід Галубовіч
Выйсьці са штольні
Юры Пацюпа
Як Эдвард Кінан выбіў Богу вокны
Уладзімір Агіевіч
Ne sutor ultra crepidam
Валеры Пазьнякоў
Масонскае скарыназнаўства
|
