Андрэй Хадановіч
   
Альбы і сырвэнты

---

ажываюць пэрсанажы анэкдотаў
з падсьвядомасьці выходзяць на пленэр
зноў матросаў закрывае дзіркі дотаў
зноўку бацьку падстаўляе піянэр

льецца песьня на далёкім паграніччы
у чальцоў КПСС пайшоў працэс
мудры чукча запалярны паляўнічы
стаў на лыжы з групэнфюрэрам эсэс

падрывае партызан цягнік варожы
ў акупантаў пэрманэнтны пераляк
іх чакаюць ваяры на раздарожжы
тры танкісты рускі немец і паляк

прыхадзеце сёньня ў танку будуць танцы
баявік ужо ўзышоў на бранявік
пралятае на тачанцы-растаўчанцы
кат катоўскі энэргічны сілавік

камікадзэ супраць шашкі скача боса
куля-дура камандарма не чапай
ардынарац пецька тройчы выдаў боса
крыкнуў певень і на дно пайшоў чапай

але прывід камунізму тут ня вымер
ён глядзіць з чырвоных зорак п’яны ў дым
і ваван валодзя вовачка ўладзімер
назаўсёды застанецца маладым

арляняты гэй шыхтуйся ў шчыльны шэраг
паляцім куды ня ходзіць наш цягнік
як ня згубімся? элемэнтарна шэрлак
нас чакае дасканалы праваднік

верным шляхам запаветамі дэ сада
верным шлюхам не застацца сёньня збоч
па вальпургіевай ночы шахразада
будзе вам варфаламееўская ноч

хто ідзе? штандартэнфюрэр із штандарам
прапар з прапарам выходзіць на прасьцяг
шпаркім крокам проста ў будучыню шпарым
па кастрышчах па касьцёлах па касьцях

ананасы із шампанскім будуць нашы
хто ня з намі пасьмяротна стане наш
ажываюць пэрсанажы пэрсанажы
трыюмфуе неўміручы пэрсанаж

сто дваццаты год няспыннай “даўніны”
той якая знаеш сам ад слова “даўн”
зранку плюшчацца бабулькі й пацаны
гары потэр клара цэткін ева браўн

у этэры заікаецца ды-джэй
у аблоках завіхаецца пілёт
шчасьце нашае блукае ўсё бліжэй
паміж пушчаў і балот балот балот

пахмяляюцца гарэлкай землякі
арыштанты машуць кветкамі з-за крат
у нябёсах дэманстрацыя й парад
сэрафімы бэтээры гвазьдзікі

усьміхаецца навокал добры люд
паліць флягі і халяўную траву
расквітае ў небе радасны салют
дваццаць залпаў і кантрольны ў галаву

мы пасьля загорнем целы ў цэляфан
бо наперадзе каханьне і любоў
знэрваваны дачакаецца нірван
заклапочаны пазбавіцца клапоў

хай раскіданае ўшчэнт гняздо тваё
пакрысе ператварылася ў дурдом
ды казаў адзін асьвечаны мусьё
трэба дружа апрацоўваць наш садом

гэта заўтра а пакуль аўфвідэрзэйн
добрай ночы любы хлопча баю-бай
хай прысьняцца пакемоны і хусэйн
я жартую сьпі спакойна разьдзяўбай

ён гадаваўся на ўзьбярэжжы кубы
багоміў бокс і пляжны валейбол
замест “дабрыдзень” цалаваў у губы
і мінакі шукалі валідол

штовечар неабачлівых дзяўчатак
высочваў у цукровым трысьнягу
каханьнем не займаўся без пальчатак
і набываў цыгары на вагу

глядзеў па тэлевізары навіны
браў з пальмы сакавіты ананас
свой шлях зямны прайшоў да палавіны
а потым перабраўся жыць да нас

ён палюбіў легенды і паданьні
краіны што дала яму жытло
ласуючыся бульбай на сьняданьне
ўздыхаў: няма таго што раньш было

уночы быў нястрымным у інтымным
працуючы як электрычны прас
гімнастыкай займаўся з раньнім гімнам
і змучана валіўся на матрац

лічыўся між кабет гарачым мача
гарлаў “бэсса мэ мучос” пад фаршмак
для ўсіх неабазнаных растлумачу:
цалуй мяне таварыш узасмак

аднак умеў сказаць “да пабачэньня”
красуням ад паненак да бабуль
бо памятаў што мае прызначэньне
вялікае пакліканьне й пакуль

сусьветную тугу глушыў у кнайпе
й казаў сабе ў люстэрка “будзь здароў!”
бо ён куляў
ён быў зацяты снайпэр
ён ведаў што аднойчы будзе кроў

можаш куляць і паліць цыгарэты
можаш марнець сярод пыльных тамоў
можаш юначым каханьнем сагрэты
цэлую ноч не вяртацца дамоў

знаць што існуюць мілосьць і кунега
жарсьць і пяшчоту браць і даваць
толькі нікому ня можна бо нельга
нашых народных мас турбаваць

можна зь сябровак здымаць нагавіцы
можна спадніцы з шатляндзкіх хлапцоў
крочыць па вене да віды і віцы
за дапамогай стэрыльных шпрыцоў
зладзіць касьцёр піянэрскі ў аўшвіцы
толькі гульня пераможа гульцоў

можна прагортваць гады як бачыны
у архітэктара зьехаў дахаў
ходзяць па сьвеце жанчыны жанчыны
найпрыгажэйшых ты нават кахаў

кожная цяміць у выспах і воспах
робіць прышчэпкі супраць прышчоў
попай здабыла заслужаны посьпех
трушчачы ёю ў траўні хрушчоў

можна быць сьмелым нахабным і ўвішным
можна зьбіраць у вязьніцу харчы
можна быць іншым тым болей што іншым
лепшымі іншымі быць не змагчы

як там было? мы памром не ад грыжы?
вершы паэта стаяць уваччу
я не хачу паміраць у парыжы
я наагул паміраць не хачу

вальс на тры цвэрці сыграць дасканала
перашкаджала лішняя чвэрць
вальс дагучэў дасканаласьць сканала
кожны чацьверты дайшоў да фіналу
мэтры
зьмярканьне
сымэтрыя
сьмерць

можна гарлаць партызанскія песьні
кідаць сызыфа ў чужы агарод
можна падохнуць у брудзе і плесьні
нельга абразамі ганіць народ

можна падацца ў вар’яты самохаць
ложак паскудзіць словам “краваць”
толькі ня трэба народ наш палохаць
толькі ня трэба мас турбаваць