Першая частка імпрэзы мела назву “Словы належна злучаныя” і была прысвечаная ўласна англасаксонскай паэзіі. Спачатку перакладчык зачытаў урывак паэмы “Бэўвульф” у арыгінале – магчыма, гэта быў першы раз, калі ў Беларусі загучала англасаксонская мова, – а пасля прачытаў некалькі ўрыўкаў з беларускага перакладу паэмы, адначасова каментуючы самыя цікавыя ці самыя складаныя месцы. Так, напрыклад, слухачы даведаліся, што старажытныя воі моцна выхваляліся перад боем, але добрым воем лічыўся толькі той, хто, як Бэўвульф, потым выконваў усё, чым хваліўся; даведаліся і пра татальны песімізм тагачаснага светаўспрымання: нават пры апісанні падзеяў, што мелі шчаслівы вынік, у творы заўсёды прысутнічае згадка пра магчымыя беды і няшчасці.
Па традыцыі на вечарыне перакладчык правёў тэматычную віктарыну, у якой прысутным прапаноўвалася адказаць на пытанні па гісторыі і літаратуры Брытанскіх выспаў. Пераможцы атрымалі прызы ад кампаніі “Будзьма беларусамі!”. Гэтым разам гэта былі тыя, хто ведаў, да якое падгрупы адносілася стараангельская мова, які нобелеўскі лаўрэат перакладаў “Бэўвульфа” на сучасную ангельскую, як па-сучаснаму гучыць “зямля чужынцаў” і іншае. Астатнія адукаваліся :).
Пры канцы першай часткі вечарыны Антон Брыль паралельна прачытаў два тэксты – урывак з паэмы “Бэўвульф” і гімн св. Кэдмана: абодва яны былі прысвечаныя стварэнню свету. Такім чынам перакладчык прадэманстваў магчымасці вар’явання адной і той жа тэмы ў рамках англасаксонскай паэтыкі. Пасля ён адказаў на пытанні прысутных, расказаў пра праблемы перакладу эпасу і пра вырашэнне гэтых праблемаў у беларускім перакладзе.
Другая частка – “Рачная вада і дубовае лісце” – была прысвечаная творчасці самога Антона Францішка Брыля, якога ва ўступным слове да вечарыны Марыйка Мартысевіч назвала кансерватыўным мадэрністам. А. Брыль прачытаў некаторыя вершы, што былі нядаўна надрукаваныя ў літаратурным нумары часопіса “Arche”, а таксама паэму пра Гольшу разам з урыўкам з “Літоўскай хронікі”. Як зазначыў сам паэт, яго творчасць мае міфапаэтычную скіраванасць: паэма фактычна дапаўняе аповед з летапісу і такім чынам стварае новую легенду – ці сама робіцца новай легендай.
Фота і відэа Паліна Маслянкова.
