Больш не пытай: баюся, не змаўчу

(Ask me no more, for fear I should reply...)

 

Больш не пытай: баюся, не змаўчу,

    Хаця маўчаць павінен: уваччу —

Астатнія, што так і не сказалі...

    Больш не пытай: баюся, не змаўчу.

 

Той чысты быў. А той — не ведаў страху.

    А трэці — цнот ягоных не злічу —

Мяне любіў. І ўсе ляжаць у праху.

    Больш не пытай: баюся, не змаўчу.

 

пераклад з ангельскай — Кацярына Маціеўская

(He would not stay for me; and who can wonder?)

 

Ён не застаўся б — дык навошта словы?
        Ён не застаўся б, не змяніў свой лёс.
Я разарваў жыццё на дзве паловы
        І паўжыцця з сабою прэч панёс.

 

пераклад з ангельскай — Ганна Янкута

 

 

 

(Oh who is that young sinner with the handcuffs on his wrists?)

 

Што за малады злачынец крочыць там у кайданах

І чаму ў яго на твары сорам і шалёны страх?

Чым ён выклікаў пагрозы, безліч гнеўных галасоў?

Сядзе грэшнік у вязніцу за свой колер валасоў.

 

Здзек з прыроды чалавечай — мець такія валасы,

Гэткіх вешалі ў старыя блаславёныя часы.

Зрэшты, гэтага замала, кары не знайсці назоў —

Чвартаваць бы за пачварны, гнюсны колер валасоў.

 

Шмат нягодаў і пакутаў зазнаваў праз гэта ён,

Валасы хаваў пад шапкай, фарбаваў у людскі тон,

Толькі каб глядзець, і ганьбіць, і аблаяць сто разоў,

Збілі шапку й пацягнулі ў суд за колер валасоў.

 

Будзе катарга адплатай: портлэндскі кар’ер штодня,

Праца горкая — няважна, холад ці гарачыня.

А ў кароткіх перапынках зможа грэшнік зноў і зноў

Праклінаць дасхочу Бога за свой колер валасоў.

 

пераклад з ангельскай — Кацярына Маціеўская

 

 

 

 

(Because I liked you better...)

 

Цябе любіў я болей,

    Чым, мабыць, права меў,

І разлюбіць даў слова,

    Каб твой суцішыць гнеў.

 

Між намі свет пралёг.

    Я прычакаў прысуду:

"Бывай. Забудзь мяне", —

    І адказаў: "Забуду".

 

Калі аднойчы ў травах

    Заўважыш ты здалёк

Зарослую магілу

    І запаволіш крок,

 

Зірні на надпіс, каб

    Паверыць канчаткова:

Той, хто любіў цябе,

    Стрымаў урэшце слова.

 

пераклад з ангельскай — Кацярына Маціеўская

 

 

 

(The Land of Biscay)

І марак, і сухапутны,

   слухай пра маю бяду,

Гледзячы з зямлі біскайскай

   у бяскрайнюю ваду.

 

Гледзячы з зямлі біскайскай

  на далёкі край нябёс,

Каля мыса я туляўся

   з той бядой, што даў мне лёс.

Ззяў тады пажарам захад,

   ледзянеў усход пусты,

Па слядах заходу сонца

   плыў караблік залаты.

Залатыя меў ён мачты,

   залатую меў хаду,

Залаты сцяжок глядзеўся

   у бяскрайнюю ваду.

 

Я сказаў: "Каханы сябра,

   мару я аб караблях,

Дык давай на борт узыдзем,

   выбраўшы да сонца шлях.

Ноч за спінаю пакінем,

   хмуры горад і народ,

Адшукаем ратаванне,

   там, дзе захад і заход".

 

Ён у гавань уваходзіць,

   я ж, падняўшыся на вал,

Разглядаю рулявога,

   залаты яго штурвал.

Карабель, нябёсы, мора

   у адным гараць агні,

І марак, што за штурвалам,

   мне крычыць з далечыні,

І ляціць, нібы ад сонца,

   крык над залатой вадой:

"Гэй, на беразе біскайскім,

   памажыце мне з бядой!"

 

Я змаўчаў, яго пачуўшы,

   ды глядзеў на далягляд.

Я з зямлі, ён — з акіяна,

   мы маўчым, хоць думак шмат.

Я з бядой застаўся ў ночы,

   ён жа ўзяў сваю бяду

І адплыў з зямлі біскайскай

   у бяскрайнюю ваду.

 

пераклад з ангельскай — Ганна Янкута

 

 

 

 

(Look not in my eyes, for fear...)

 

Мне ў вочы не глядзі ніколі,

    Не месца ў люстры іх мане:

Свой твар палюбіш мімаволі —

    Сябе загубіш, як мяне.

Самотнымі начамі мара

    Мне засцілае небакрай.

Але табе навошта кара?

    У вочы мне не зазірай.

 

Я чуў, што з Грэцыі юнак,

    Каханы ад усіх гарчэй,

У стаў лясны зірнуў няўзнак —

    І ўжо не змог падняць вачэй.

Між кветак, што цвітуць наўкола,

    Над плынямі зіхоткіх рэк

Стаіць у скрусе, позірк долу,

    Нарцыс — але не юны грэк.

 

пераклад з ангельскай — Кацярына Маціеўская