A R C H E П а ч а т а к № 4 (44) - 2006
Пачатак  Цалкам Форум


4-2006
" да Зьместу "

 



выбары-2006 • аналітыка • літаратура • гісторыя • эсэістыка

 


літаратура

  АНДРЭЙ ХАДАНОВІЧ

У афармленьні першай старонкі вокладкі выкарыстаны фрагмэнт ілюстрацыі да кнігі Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча «Гапон» (1855). Дызайн Ягора Шумскага.

   Мінулыя нумары:

   ARCHE (3’2006)
   ARCHE (1,2’2006)

   ARCHE (6’2005)
   ARCHE (5’2005)
   ARCHE (4’2005)
   ARCHE (3’2005)
   ARCHE (2’2005)
   ARCHE (1’2005)

   ARCHE (5’2004)
   ARCHE (4’2004)
   ARCHE (3’2004)
   ARCHE (2’2004)
   ARCHE (1’2004)

   ARCHE (6’2003)
   ARCHE (5’2003)
   ARCHE (4’2003)
   ARCHE (3’2003)
   ARCHE (2’2003)
   ARCHE (1’2003)

   ARCHE (3’2002)
   ARCHE (2’2002)
   ARCHE (1’2002)

   Скарына (6’2001)
   ARCHE     (5’2001)
   Скарына (4’2001)
   Скарына (3’2001)
   ARCHE     (2’2001)
   Скарына (1’2001)

   ARCHE     (9’2000)
   Скарына (8’2000)
   ARCHE     (7’2000)
   Скарына (6’2000)
   ARCHE     (5’2000)
   Скарына (4’2000)
   ARCHE     (3’2000)
   Скарына (2’2000)
   ARCHE     (1’2000)

   ARCHE (4’1999)
   ARCHE (3’1999)
   ARCHE (2’1999)
   ARCHE (1’1999)

   ARCHE (1’1998)

 

Андрэй Хадановіч


* * *

Прагрэс у літаратуры
Любоўная вайна
Як ножкі цыркуля…

Джон Дон




    Крэсьлім новыя межы,
    пажыраем чужыя тэрыторыі.

    І я ўжо захапіў
    палову сушы,
    і ты ўжо захапіла
    палову сушы.

    А няўмелыя рукі
    ўсё не навучацца трымаць
    сваёй зброі.

    Як ножкі двух цыркуляў,
    пераплятаюцца твае і мае
    драўляныя палачкі.


* * *

Она пришла с мороза,
Раскрасневшаяся…

Аляксандар Блок


    Яна прыцягнулася з марозу,
    падазрона чырвоная,
    напоўніла пакой
    водарам піва,
    звонам мабілы
    і не зусім цэнзурнай
    размовай па ёй.

    Яна зараз жа абрынула на падлогу
    паўшафы маіх кніг,
    адна зь якіх на сэкунду завісла ў паветры,
    а пасьля балюча ўдарыла мяне па назе,
    так што адразу стала здавацца,
    што мне даўно пара мяняць кватэру
    на большую з даплатай.

    Калі спыніліся мае крыкі
    і падскокі на здаровай назе,
    яна захацела ў Інтэрнэт –
    паказаць жывыя дзёньнікі
    сваіх «фрэндоў».

    Мы абодва расхваляваліся:
    я – адкрываючы для сябе
    маладую літаратуру,
    яна – назіраючы, як тоўсты руды кот
    падкрадаецца да парачкі
    бессаромных галубоў,
    якія толькі што аддаліся каханьню, –
    відаць, жадаючы быць трэцім.

    На маю рэпліку,
    што і я так магу
    (я пра Інтэрнэт),
    яна кінула бязьлітаснае
    «аффтар, выпей йаду!..».

    Я ўзрадаваўся – найбольш таму,
    што трахаліся ня мы, а галубы,
    і што мінулі часы
    Сакрата й Боны Сфорцы.


ПРАГРЭС У ЛІТАРАТУРЫ


    А ўсё-ткі меў рацыю
    францускі казачнік,
    які кляўся й бажыўся,
    што ёсьць прагрэс у літаратуры.

    Сёньняшні Гамэр
    ніяк не залежыць
    ад перабояў электраэнэргіі,
    цалкам можа кіраваць
    новай Нацыянальнай бібліятэкай,
    хоць у душы крыху зайздросьціць
    Рансару й Бэтговэну:
    найлепшыя творчыя вечарыны
    ладзіліся ў ДК таварыства глухіх.

    Сапфо
    больш не балятуецца на пасаду
    дзясятай музы,
    бо адмовілася на карысьць кінэматографу;
    і хоць не спазнала шчасьлівага каханьня,
    затое атрымала свой нобэль
    за прапаганду паліткарэктнасьці,
    апярэдзіўшы Вэрлена, Рэмбо і Жорж Санд.

    Стары Анакрэёнт
    даўно кінуў піць
    і можа толькі мроіць пра дзяўчатак,
    затое ўключаны ў праграму
    ўсіх школ і ўнівэрсытэтаў Грэцыі.

    Віён
    напоўніцу адчуў
    усёмагутнасьць праваабаронцаў,
    хоць у краіне так і не скасавалі
    сьмяротнага пакараньня,
    а нават калі скасуюць –
    што зьменіць купка дысыдэнтаў
    з транспарантамі «дзе Віён?»?

    Усімі адрынуты Гюго
    на ўласным досьведзе зьведаў,
    што выраз «мець гемарой»
    мае ня толькі пераносны сэнс.
    Затое цяпер ёсьць шоў-бізнэс
    і можна пісаць словы на музыку.

    Ганкур
    вядзе жывы дзёньнік у Інтэрнэце.
    Пакутуе на падваеньне асобы.

    Фолкнэр і Маркес
    канкуруюць на рынку турпаслугаў,
    прапануючы гарачыя туры
    ў Ёкнапатафу і Маконда.

    І толькі Катул
    не адчуў асаблівых зьменаў:
    як дзьве тысячы зь нечым год таму,
    ён аплаквае вераб’я сваёй каханай.
    Птушыны грып, знаеце…
  адзін зь лідэраў новай генэрацыі беларускіх пісьменьнікаў. Летась у кіеўскім выдавецтве «Факт» выйшлі яго вершы «From Belarus with Love» (па-беларуску!).
Пачатак  Цалкам Форум

№ 4 (44) - 2006

да Зьместу

Праект ARCHE

да Пачатку СТАРОНКІ


Ліст у рэдакцыю.   Майстраваньне [mk]. Абнаўленьне [czyk].
Copyright © 1998-2006 ARCHE "Пачатак" magazine
Апошняе абнаўленьне: 2006/07/11