У патроны сайта і праекту абраны Ігнат Канчэўскі-Абдзіраловіч. Абраны ён у патроны і беларускай філасофіі. Той беларускай філасофіі, дзе «беларуская» пазначае нешта большае за выпадковую геаграфічную акалічнасць. Гэтаму міфу пра адзінага і самотнага пачынальніка...
На мінулым тыдні адбыліся дзве падзеі. Дзве падзеі, якія, на мой погляд, падвялі рахунак пэўнаму перыяду – шалёная шчыльнасць і інтэнсіўнасць часу змушае пісаць нават «эпосе» – беларускага жыцця. Не, не «пост-электаральнаму» перыяду, як...
Мы, філосафы, выкладчыкі філасофіі і выпускнікі філасофскіх факультэтаў Беларусі, разглядаем падзеі апошніх дзён не інакш як маральную і інтэлектуальную катастрофу: ані наша філасофская адукацыя, ані закарэлая звычка да інтэрпрэтацыі і знаходжання тлумачэнняў, не дазваляюць...
Гістматышча. Гістмат, з аднаго боку, выступаў як працяг дыямату ў канкрэтнай плоскасці: тыя самыя прэтэнзіі на ўсёведу і татальнае тлумачэнне, прыкладзеныя да чалавечай гісторыі і сацыяльнага свету. Для гістмату ўсё навідавоку – кожны, самы...
Трэндам апошніх гадоў (а магчыма і ўсяго дзесяцігоддзя) у асяроддзі акадэмічнай супольнасці было паступовае, але неўнікнёнае, пасоўванне тэрміна «неалібералізм» у бок усё болей негатыўных канатацыяў. Прынамсі з 2008 году крытыка былога фаварыта эканамістаў толькі...
«Загадка дыры» ці транзіталагічная схаластыка. Беларусь гэта «недэмакратычная дзірка ў сэрцы Еўропы» – піша аўтар ва ўводзінах і дадае – «гэтая кніга імкнецца праліць святло ў гэтую дзірку» (1). Будзем лічыць, што Заратустра яго...
Перш-наперш гэты тэкст ёсць прызнаннем паразы. Аддам «Кесарава» акадэмічнаму канцылярыту – тым болей, што ён адзін з асноўных «персанажаў» ніжэйпададзенага – галоўная мэта не дасягнутая і прадмет у аб’екце не знойдзены.
1. Метадалагічныя ўводзіны. 1.1 Нараталогія і дыскурсіўны аналіз. Перафразуючы знакамітае Борхесава “Гісторый усяго чатыры” (Cuatro son las historias) можна было б сказаць: тлумачэнняў літаратуры ўсяго чатыры. Меней паэтычна, але болей дакладна: нягледзячы на ўсю...
Мэта дадзенага тэкста – узважаная і не селектыўная рэканструкцыя беларускай савецкай філасофіі 1930-х.
Адметная эпістэмічная канфігурацыя беларускай савецкай філасофіі 1950-ых гг. і, адначасна, лагічны каркас яе разважанняў, былі звязаны з абавязковым вяртаннем да здаровага сэнсу “савецкага чалавека”.
Філасофія там і тады, дзе і калі ёсць навочны выбар – жыць як раней непамысна, але ж так спакусліва…