|
| |
Рыгор Хвойка
Над Дзьвіной
Над Дзьвіной шумліваю
Валам мкнуцца хвалі,
Коцяцца на бераг,
Дзе расьце трысьцё…
Я глядзеў, як вабна
Ружавеюць далі,
Як прыгожа сонца
Залаціць лісьцё…
Я глядзеў на Полацак,
Дзе жыцьцё віхурыць,
Дзе гудзяць напевы
Новых, сьветлых дзён.
Камяніцы грозныя,
Камяніцы хмурыя…
Эх,
І многа ж крыўды
Выцерпеў ўжо ён…
Быў ён і пад шляхтай,
Быў пад масквічамі,
І зь Дзьвіной ліліся
Сьлёзы палачан…
А цяпер квітнее
Залатымі днямі
І ўжо песьняй новай
Вуліцы гучаць…
Бо зямля саветаў
Даражэй і бліжай, -
Новаю напеўнасьцю
Зашумелі дні…
Вецер над Дзьвіною
Вольны сьпеў калыша,
І люстрацца хвалі
Ў проблісках зарніц…
Горад!
Новы горад!
Весела з узвышша
Ты сьмяешся гоманам
Соцень галасоў!
Бо зямля саветаў
Даражэй і бліжай,
Бо й між камяніцаў
Чуцен сьпеў аўсоў.
Ветрына, 1926
←вярнуцца ў Анталёгію
|
