Леанід Дайнека
У Полацку над Палатою…

---

Над Палатою, над залатою
Радасьць хадзіла разам зь бядою.
Тут жылі і жывуць крывічы.
Над Палатою
Стой і маўчы.
Стаю пад вячэрнім ветрам,
Сафія бясьсьмертна блішчыць,
Сарока зь дзясятага веку
Над Палатою трашчыць.
Дрэвы гудуць.
Падаюць аблокі.
Людзі ідуць зь вякоў далёкіх,
Праз морак густы
Зьзяюць вачамі.

«Хто вы, браты?» -
«Мы - палачане!»
Над Палатою, над залатою
Не адчуваю сябе сіратою.
Сьмела гляджу я на ўсе бакі -
Побач вякі і землякі.

←вярнуцца ў Анталёгію