| |
Пётра Крэчэўскі
Рагнеда
Гістарычная драма Х сталецьця ў 4 актах з пралёгам (урывак)
І з я с л а ў …Ты расказала б лепей мне Пра дзеі дзеда Рагвалода: Як храбра біўся ён ў вайне І як любім быў у народу…
Р а г н е д а Аб кім, мой сын, напомніў ты, Ці ведаеш, сынок, ці знаеш Жыцьця страшэннага лісты, Ў душы якія раскрываеш?
І з я с л а ў Ня бойся, мамо, знаць хачу Я праўду дзеда і мучэньня, Скажы мне ўсё - я адплачу За зьдзекі помстай - без сумненьня…
Паўза. Пасьля цяжкага раздум'я…
Р а г н е д а Так слухай, сын мой, споўню я Душы тваёй цяпер жаданьне, Хай Рагвалодаў дух жыцьця Табе дасьць сілы для змаганьня… Хай з маладых тваіх грудзей Агонь да спраў вялікіх - рвеньне Зь любоўю рвецца да людзей, Да панявольнікаў - празрэньне.
І з я с л а ў Гатоў я слухаць, сэрца жаль Даўно ў душы мне помсту рушыць…
Р а г н е д а Жыцьцё змаганьне, а ня боль, Жыць будзе той, хто гора ўкусіць.
Кідае ўзрок свой на сына, а потым удаль:
Мой бацька, а твой слаўны дзед Ад тых ворагаў паходзіць, Што доўгі шэраг гучных лет Герояў у жыцьцё выводзіць. Ў дзяцінстве, кінуўшы сыноў Дрымучай Сконіі, дубравы… Ўступіў ён ў землю Крывічоў На шлях улады, новай славы. Народы гэнай стараны На гордых чужынцоў паўсталі І ў страшны час цяжкой вайны Са зброяй ўсюды сустракалі. Было дарэмна: лёс ліхі Аддаў ў падданства іх герою, І хутка дзед твой дарагі Стаў правіць Крывічоў зямлёю.
І з я с л а ў (пытліва) Дзед, праўда, мамо, добрым быў, Ён не губіў народ дарэмна? Хоць зь ім змагаўся, но любіў, Даў славу ім, багацьце, пэўна.
Р а г н е д а Любіў ня толькі, паважаў Народ магутны і адважны І сілы ўсе свае аддаў Яму ў будовы час паважны… (Успамінаючы) Пабудаваўся Полацк, Рагвалод Прыхільна і разумна правіў: Ён прыцягнуў к сабе народ І палюбіць сябе заставіў. Пры Рагвалодзе Крывічы Гняліся смагай спраў вялікіх, Блішчэлі ў пушчах іх мячы, Ваюючы зь Літоўцам дзікім. Ўcе чужаземныя цары Саюзу з Полацкам шукалі, Чужых плямён багатыры Служыць за чэсьць яму трымалі.
Ізяслаў на каленах у Рагнеды засынае,
а яна з сумам глядзіць у мінулае. <…>
←вярнуцца ў Анталёгію
|