|
| |
Вацлаў Ластоўскі
Песьня аб князю Ўсяславу
Ўсяслаў людзей сваіх судзіў,
Парадкаваў князямі,
А па начах, як воўк, блудзіў
Ад краю ў край лясамі.
Ось ён з-пад Кіева бяжыць,
А покуль дзень настане
І золак землю азарыць,
Надморскі край агляне.
У Полацку званы гудуць
На замку у Сафіі,
Ён сонейку праскочыць пуць
І ўчуе званы тыя.
Нямала й ён перацярпеў,
Хоць духа меў дзіўнога…
Аб ім калісь грымеў прыпеў
Пяўца быліц старога:
«Хоць хітры будзь, хоць борзды будзь,
Як сокал ў ясным небе.
А волі Божай не мінуць
Нікому ні ў якой патрэбе».
1916*
←вярнуцца ў Анталёгію
|
|
* У гэтай анталёгіі адлюстраванае толькі аўтарскае датаваньне вершаў. Калі аўтар сам не датаваў час напісаньня вершаў, яно не пазначаецца. - Рэд.
|
