Сяргей Панізьнік

---

* * *

Бераг зьнямеў.
Перакулены ўсе пласкадонкі.
Пад гільяцінаю -
вежы, званіцы, крыжы…
По-ла-цак!
Ты - крутабокі і звонкі:
памяці кроны свае ўскалышы!
На крыжака
прабіраешся воўчаю сьцежкай,
зьлюбамі-шлюбамі
лучыш падзьвінскі прастор…
По-ла-цак!
Ты і нашчадкаў усьцешыў:
ордам жахлівым даваў ты адпор.
Веча гудзе.
Адраджаецца Полацку вера.
Князь-чужачок
сігануў з гарадзішча, як стрыж.
По-ла-цак!
Ты радаводны наш бераг.
Вечны, як наш Эўфрасіньнеўскі крыж!

←вярнуцца ў Анталёгію