Людміла Паўлікава
Полацкая Сафія

---

Амаль не ламаюць
Танюткія шыі,
Дзяўчынкі-гарэзы
Глядзяць на Сафію.

З-пад стрэшак зрываюцца
Ластавак цені.
Ляцяць у нябёсы
Бялюткія сьцены.

Памкнуцца б за імі
У сінія высі,
Ды цягне ў глыбіні
Камень Барыса.

Тут кронамі дрэваў
Шапочуць паданьні
І мрояцца вояў
Трывожныя здані.

Куды ж вы, дзяўчынкі,
Танюткія шыі?!
…Чародкай лябёдак
Ляцяць над Сафіяй…

←вярнуцца ў Анталёгію