Максім Жбанкоў. Два старыя эсэі для новых часоў
Ластаўкі ў стрэсе. Мясцовыя практыкі культурных катастроф
Беларусь. Краіна Dream
Category: Тэксты
Іван Новік. Беларуская «ВАКаўская» філасофія 2019: пацыент хутчэй… (першая частка)
Перш-наперш гэты тэкст ёсць прызнаннем паразы. Аддам «Кесарава» акадэмічнаму канцылярыту – тым болей, што ён адзін з асноўных «персанажаў» ніжэйпададзенага – галоўная мэта не дасягнутая і прадмет у аб’екце не знойдзены.
Алена Гапава. Нацыя “паміж” і ў мары аб сваіх жанчынах
Сучасны беларускі палітычны і культурны дыскурс факусуецца на ідэі вяртання ў Еўропу. Ідэя гэтая прэзентуецца настальгічным мітам беларускасці, перарваным, але не знішчаным савецкім эксперыментам: колькі стагоддзяў краіна не існавала на еўрапейскай мапе ў якасці самастойнай дзяржавы.
Сяргей Санько. Традыцыяналісцкі пагляд на традыцыю: прэзумпцыя аўтахтоннасьці і дэканструкцыя традыцыі
На культуру нельга кінуць абсалютна збочаны, аб’ектыўны позірк, бо інтэндаванасьць гэткага позірку неўнікова стаецца ўгрунтаванай у інтэндаваным, г. зн. усё роўна ў культуры.
Юліуш Мерашэўскі. Расейскі “польскі комплекс” і абшар УЛБ
Мы глядзім на Расею, будучы абцяжаранымі гістарычным балястам. Але ці ж расейцы ня гэтаксама абцяжараныя гістарычным балястам, калі глядзяць на Польшчу?
Алесь Анціпенка. Веданта на далоні
Падрыхтоўка і кваліфікацыя Зразумела, Рэальнасьць, пра якую кажа Веданта, – покуль толькі гіпотэза. Звычайная (навуковая) веда і мысьленьне Яе не адкрываюць. Але ёсьць шлях, кажа Веданта. Найлепшы варыянт, канешне, гэта – калі маем настаўніка,...
Віктар Сукенніцкі. Аб водгуку ў сэрцы
За колькі гадзінаў перад працэсам у палявым судзе, прызначаным на 13 сакавіка 1864 года, зьняволены ў былых дамініканскіх мурох, што ў Вільні, Кастусь Каліноўскі запатрабаваў паперу і прылады для пісьма. Спадзеючыся на тое, што...
Алесь Мікус. Галінда як ідэя
Дык жа, Галінда. Гэта тэрытарыяльнасць як каштоўнасць, сэнсы ў гісторыі, духоўная айчына, талеранцыя да аскепкаў – такія аспекты.
Эдвард Саід. Арыенталізм. Уводзіны
Усход быў амаль што вынаходніцтвам эўрапейцаў, мясьцінай, дзе спракавеку сярод маляўнічых краявідаў ды экзатычных стварэньняў Вас чакалі нязвычайныя падзеі, рамантычныя прыгоды й незабыўныя ўспаміны. І вось цяпер гэты Ўсход зьнікаў…
Міхал Баярын. Ігнат Абдзіраловіч: запавет ліючайся формы
Беларусь як праект пачынаецца ў 19 стагодзьдзі. Пасьля падзелаў Рэчы Пасталітай паступова зьнікаюць яе грамадзкія і культурныя структуры, і ўтвараецца вялікае свабоднае рэчыва, адносна якога становіцца магчыма выказваць новыя намеры.
Таццяна Слінка. “Адвечным шляхам” як асноўны код беларускага мыслення
Наша мэта — прааналізаваць структуру, тэматыку ды ідэйны змест тэксту ў кантэксце сусьветнай філасофіі і тагачаснай культурнай сітуацыі на Беларусі, сканцэнтраваўшы ўвагу на тым, як аўтар аналізуе праблему беларускай ідэнтычнасці і які шлях прапануе для яе вырашэння.
Кацярына Массэ. Паэзія як мастацтва абмежавання. Квантавая прырода паэтычнага мыслення
Я часта паўтараю, што каласальная моц паэзіі – у звышжорсткіх умовах ейнага фармальнага выражэння, ад якіх многія чамусьці бягуць так, што ажно пяты вольных радкоў блішчаць. Калісьці я і сама ўцякала, пакуль не натрапіла на адчуванне, што нешта важнае прыгэтым страчваецца.
Андрэй Строцаў. Пра сімвалічную безадказнасьць
Словы робяцца рэальнасьцю. Сімвалы робяцца рэальнасьцю. Як ты сьпяеш альбо станчыш – так і будзе. І тут мала падставаў да легкадумнага аптымізму – усё будзе так, як я хачу.